Για πάνω από 2 χρόνια εργαζόμουν σε γνωστή αλυσίδα καταστημάτων παιχνιδιών με μηνιαία σύμβαση κάτω από τις "ιδανικότερες" συνθήκες εργασίας. Τι να προτοπώ;; Φαντάζομαι ότι ίσως αρκετοί από σας δεν γνωρίζετε πως μπορεί να είναι να δουλεύεις σε ένα τέτοιο κατάστημα.
Καταρχάς το βάρος που σηκώνεις είναι αρκετά μεγάλο που πέρα από τα χαρτοκιβώτια,υπάρχουν τα ποδήλατα και βέβαια κάθε λογής ξύλινα παιχνίδια,από τάβλι έως επιδαπέδια ποδοσφαιρακια. Αντρικό προσωπικό δεν υπήρχε!! Σαν ανάμνηση αυτών των γεγονότων έχω έναν τραυματισμένο μυ που δεν με ξεχνά! Όπως λοιπόν το αντρικό προσωπικό ήταν ανύπαρκτο,έτσι ήταν και η θέρμανση και όχι τίποτα άλλο αλλά και η κατασκευή του κτιρίου (αν και σχετικά πρόσφατη) ήταν προβληματική και όποτε έβρεχε πλημμύριζε όλο το μαγαζί, γινόμασταν βρεγμένες γάτες γι' αυτό το λόγο είχαμε όλοι δεύτερα παπούτσια και κάλτσες!!!! Το δε καλοκαίρι να βράζουμε...άπειρα τα τηλέφωνα και οι εκκλήσεις μας στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας να φτιάξουν τα κλιματιστικά,αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!!
Πέρα από τα παραπάνω να αναφερθώ και στον υπεύθυνο μας, έναν άνθρωπο που ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί είχε αυτή τη θέση και γιατί έπαιρνε παραπάνω λεφτά από μένα κάνοντας άπλα τον παρατηρητή χωρίς να παρέχει καμία βοήθεια. Η ευφυΐα του έφτανε σε τέτοιο βαθμό ώστε να πάρει σε ημέρες ΠΑΣΧΑ (Προσοχή παρακαλώ) έναν λούτρινο Άγιο Βασίλη καθισμένο σε έναν τάρανδο, να βάλει ένα κερί και να το μετατρέψει σε λαμπάδα βάζοντάς το στο ράφι προς πώληση και λέγοντας μας " Όλα αγοράζονται,όλα πουλιούνται.."
Τα παραπάνω τα αναφέρω για να ζητήσω την συμπάθειά σας προς τους πωλητές και φυσικά αν πάτε σε συνέντευξη και δείτε στα ράφια λαμπάδα-Άγιο Βασίλη τότε να μην προτιμήσετε να εργαστείτε εκεί!
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να πω όλα αυτά!!
Φτωχή πλην τίμια πωλήτρια
